De jaren '40 en '50
De Avonturen van Rikki en Wiske was reeds een jaar na de voorpublicatie in de krant De Nieuwe Standaard als album te koop. Het album werd gedrukt op hard karton en verscheen in 1946 in een eenmalige oplage. De covertekening werd gedrukt in vier kleuren omgeven met de overbekende warmrode kleur. Voor het eigenlijke verhaal werd gekozen voor een steunkleur.
Vanaf het derde verhaal in de reeks, De Sprietatoom, verdween de steunkleur en werden de pagina's afwisselend in roodbruin en blauw gedrukt. Op de achterzijde van de cover stond een groepsportret van Suske, Wiske, Lambik en tante Sidonia rond een bloempot. Deze achterzijde zou tot 1959 onveranderd blijven.
De Blauwe Reeks
Vanaf 9 september 1948 verschenen er een aantal Suske en Wiske-verhalen in het populaire stripweekblad Kuifje. De verhalen werden voor het eerst volledig in kleur gepubliceerd en waren meestal veel langer dan de Suske en Wiske-verhalen die in de krant verschenen. Om deze verhalen te onderscheiden van de 'krantenverhalen', verschenen ze in albumvorm met een blauwe cover. Het Spaanse Spook werd in 1952 op een groter formaat en in twee kleuren (bruin en grijs zoals in Kuifje) in plaats van in vier kleuren gepubliceerd. Het achtste avontuur, Het Gouden Paard, verscheen nooit in de Blauwe Reeks, wegens meningsverschillen omtrent het copyright tussen Standaard Uitgeverij en uitgeverij Lombard. Het verscheen in 1969 in de reguliere rode reeks als Suske en Wiske 100.
De jaren '50 en '60
Vanaf album 36 uit 1959, Het Vliegende Bed, veranderde het uiterlijk van de albums. De titelletters op de cover werden niet meer in het wit, maar in het geel gedrukt. De covertekening bleef niet meer binnen de lijnen van de prent, maar kon er langs de linker- of bovenzijde 'uitspringen', wat de cover een meer dynamisch effect gaf. Op de achterzijde van de cover werden Suske en Wiske afgebeeld temidden van schepen, treinen, raketten en een windroos. De fond van de titelpagina werd gevormd door 56 verschillende hoofdjes van de 5 hoofdfiguren.
Het binnenwerk werd gedrukt in zwart-wit met een hele variatie steunkleuren op basis van rood en zwart.
1967: De start van de vierkleurendruk
In 1967 verscheen het verhaal De Poenschepper volledig in vier kleuren als album nummer 67. Dat betekende meteen de start van een volledige vierkleurendruk van de verhalen. Enkele albums later werd de omslag geplastificeerd. Ook oude verhalen werden ingekleurd en soms hertekend. Ze kregen na een voorpublicatie in het wekelijkse krantensupplement Pats een nieuw nummer in de Suske en Wiske-reeks. Dit verklaart waarom de titellijst nu nog steeds begint met nummer 67. Op de achterzijde van de cover stond de 'menselijke toren' die werd gevormd door Suske, Wiske, Lambik, tante Sidonia en Jerom. Deze achterzijde kreeg in 1993 een opsmuk ter gelegenheid van het 238ste album, De Slimme Slapjanus. Een moderne versie van de 'menselijke toren' staat nu voor een geelrode sterrenhemel.
Van De Charmante Koffiepot tot Het Grote Gat
In 1969 vroeg Willy Vandersteen of Paul Geerts belangstelling had om zijn topreeks Suske en Wiske over te nemen. Geerts reageerde enthousiast en vanaf De Charmante Koffiepot nam hij de inkting over van Eduard De Rop.
In 1971 ontwikkelde hij een nieuw idee voor een nieuw Suske en Wiske-verhaal en stelde het aan zijn leermeester Willy Vandersteen voor. Het was de synopsis van album 135, De Gekke Gokker. Vandersteen hield meteen van het verhaal en paste het hier en daar aan. De Gekke Gokker zou het eerte album worden dat Paul Geerts zonder de hulp van Vandersteen tekende. Daarna kwam de carrière van Paul Geerts in een stroomversnelling terecht. In 1972 begon Vandersteen namelijk met een andere stripserie, Robert en Bertrand, en gaf hij zijn bekendste serie aan zijn leerling onder voorwaarde dat de geest en de filosofie van de Suske en Wiske-verhalen gerespecteerd werden.
Ter gelegenheid van het Rubensjaar in 1977 gaf Willy Vandersteen Paul Geerts de opdracht om een extra dik album rond de schilder te maken. Bij het uittekenen van dit verhaal heeft Geerts zichzelf overtroffen en zich volledig ingezet om er een pareltje van te maken. Het album telde liefst 80 bladzijden in plaats van de gebruikelijke 56. Standaard Uitgeverij gaf het album in 1977 uit in een fenomenale oplage. Het principe van een extra lang verhaal werd alleen in 1995 herhaald ter gelegenheid van het verschijnen van het 245ste album, De 7 Schaken, een prachtige hommage aan Willy Vandersteen.
In 1985 maakte Paul Geerts een studiereis naar Nepal, waarna hij gedurende bijna een jaar in het geheim werkte aan een Suske en Wiske-album dat nooit in voorpublicatie zou verschijnen. De Parel in de Lotusbloem werd een eerbetoon aan zijn vriend en leermeester Willy Vandersteen.
Op 13 november 1996 werd het magische 250ste album van Suske en Wiske, Het Grote Gat, in het Antwerpse Diamantmuseum boven de doopvont gehouden. Het album werd promotioneel ondersteund door een grote diamantenwedstrijd die eraan gekoppeld werd.
Suske en Wiske is een website van Fly Webservices